سل کودکان همانند سل بالغین به دو شکل ریوی و خارج ریوی تظاهر میکند و معمولاً عفونت سلی را از یک فرد بزرگسال یا کودک با سن بالاتر که مبتلا به سل ریوی خلط مثبت است دریافت می کنند و غالباً این مخزن بیماری یکی از اعضای خانواده کودک است. اما با احتمال کمتر این امکان نیز وجود دارد که کودکان از طریق تماس با یک فرد اسمیر منفی (که اغلب موارد کشت مثبت است) به میکروب سل آلوده شوند. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که بهترین راه برای پیشگیری از بروز سل اطفال، تشخیص به موقع و درمان موارد مسری بیماری است.
کودکان ممکن است در هر سنی به بیماری سل مبتلا شوند.اطفال ممکن است همچنین در اثر خوردن شیر گاو نجوشیده/ غیر پاستوریزه به باسیل مایکوباکتریوم بوویس آلوده و مبتلا شوند. خطر عفونت سلی در یک کودک، به میزان تماس وی با قطرات تنفسی عفونی بستگی دارد. به طور مثال شیرخوار یک مادر مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت به دلیل تماس بسیار نزدیک با مخزن بیماری و احتمال اشتنشاق بیشتر ذرات عفونی به مراتب بیشتر از سایر افراد در تماس، در خطر ابتلا به عفونت سلی قرار دارد و هرچه تماس با عامل عفونی بیشتر باشد، احتمال بروز بیماری نیز بیشتر خواهد بود.
گروهی از بیماری ها که به نحوی با تضعیف سیستم ایمنی بدن همراه باشد (نظیر عفونت HIV، سرخک،سیاه سرفه و سوء تغذیه پروتئین-کالری) می تواند فرآیند تبدیل مرحله عفونت سلی به بیماری فعال را در کودک تسهیل و تسریع کند، و اغلب این بیماری ها در سنین شیرخوارگی و ابتدای کودکی شایع اند.
مادر مبتلا به سل در صورتی که تحت درمان باشد می تواند به کودک شیر بدهد و این داورها به میزان کمی در شیر مادر یافت می شود و نمی تواند کودک را از بیماری سل ایمن نگه دارد و باید کودک حتما از نظر بیماری سل بررسی شود .واکسن ب ث ژ از بیماری سل در کودکان پیشگیری نمی کند تنها از اشکال شدید بیماری سل می تواند موثر باشد. تشخیص سل در کودکان بسیار دشوار است زیرا کودکان قادر به دادن اسمیر خلط نیستندو با تشخیص پزشک کودک بستری می شود تا زمانی که آزمایشات اولیه انجام شود و در صورتی که برای کودک تشخیص بیماری سل گذاشته شود داروهای ضد سل متناسب با وزن کودک تجویز می شود و پیگیری درمان یکی از مهمترین عوامل برای بهبودی کامل کودک است.
منبع: راهنمای کشوری مبارزه با سل، انتشارات وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی مرکز مدیریت بیماری های واگیر دار